Een Rollercoaster

Met bestemming: Barcelona

 
 
     
 
 

Zo, wat een achtbaan zijn de afgelopen weken al geweest. En dan ben ik nog niet eens vertrokken… Ik vind het spannend om deze eerste nieuwsbrief te schrijven omdat ik niet te lang van stof wil zijn, maar wel veel te delen heb. Ik wil niet te persoonlijk zijn en ook niet te vaag. Ik wil niet te veel christelijk taalgebruik hanteren, maar ook niet te veel doekjes winden om mijn eigen ervaring. Het zal een reis worden, waarin ook mijn nieuwsbrief gaande weg steeds meer vorm zal krijgen, dus bear with me 😉

 
 

Van juni tot nu...

 
 
 

De afgelopen drie maanden zijn voorbij gevlogen, er moest veel gebeuren en van de grond komen, maar nu twee weken na de uitzenddienst, kan ik met een (uit)gerust(er) hart zeggen dat de maanden ook ontzettend goed waren.

Eind juni kwam de kans om als ‘zendeling’ naar Barcelona te gaan op mijn pad. Op precies het juiste moment ging deze deur open, daarom wist ik eigenlijk direct zeker dat ik ook die deur moest ingaan. Alleen het gevolg van zo’n keuze is dat je tegen de stroom in begint te zwemmen, dat vraagt wat extra energie. Maar tegelijkertijd ervoer ik duidelijk dat er een andere stroom wel degelijk deze kant op stroomde en ik daardoor gedragen werd en word.

Al sinds april moest ik vaak op de vraag of ik al aan het solliciteren was voor een ‘echte’ baan, nu ik mijn master had afgerond, het ongemakkelijke antwoord geven dat ik de overtuiging had dat dat het nu niet was voor mij. Zag ik mijn spaargeld op een rap tempo afnemen en probeerde ik het financiële gat dat ontstond nog eigenhandig te dichten door baantjes in het huishouden te zoeken. God stak daar een stokje voor. Mijn ogen werden geopend voor hoe veel zorgen ik me nog over geld maakte, ook al ben ik eigenlijk gezegend met ontzettend veel overvloed en ontdekte ik dat ik in dit gebied van mijn leven God eigenlijk helemaal niet vertrouwde. Ik werd uitgedaagd om dit vertrouwen te laten groeien en zo kwam ik op een bewuste dag voor de opdracht te staan mijn net aangenomen baantjes weer af te zeggen en mijn laatste beetje spaargeld weg te geven. Uuhm, Vader God, wat vraagt u van mij?!

Ik had een keuze en toch ook weer niet. Diep in mij ervoer ik namelijk dat als ik niet zou luisteren naar deze opdracht, ik geen echte vrede zou hebben. Ik wist alleen wel zeker dat ik zelf niet de kracht had om deze stap te zetten en vervolgens me geen extreme zorgen te maken over alles wat op me af zou komen. Dus ik zei dat God me de kracht moest geven en daarna ook maar echt moest laten zien dat Hij voor me zou zorgen.

En dat deed Hij! Zonder grapjes, sinds dat moment, heb ik nooit weer helemaal zonder geld gezeten en ben ik ook nog op reis geweest naar Engeland en Denemarken. Het mooie was dus dat direct na deze stap, ik gebeld werd met de vraag of ik naar Barcelona wilde.

Na dit belletje begon de uitdaging om te geloven dat God zou voorzien in alles wat ik nodig had om een jaar in Barcelona te werken: een werkplek, een woonplek en financiële middelen. En eigenlijk ging dit bijna vanzelf. Er was wel even sprake van een verwisseling van werkplek en het vinden van een woonplek gaf me nog het meeste stress, maar het algemene stressniveau was niet eens zo heel erg hoog. Ik wist ook dat het bedrag van 20.000 euro, waar we op mikten voor een jaar verblijf in Barcelona, niet door sponsoracties bij elkaar zou komen. Ik moest het echt overgeven en vertrouwen dat God de weg zou banen. De woonplek kwam uiteindelijk ook zomaar uit de lucht vallen, het waren een aantal lessen in erkennen dat je vrij weinig in eigen handen hebt.

Op bizarre manieren is dit bedrag al bijna helemaal verzameld. Aan de ene kant daagde God anderen uit om grote bedragen in een keer te geven en aan de andere kant bracht Hij velen bij elkaar die samen ook voor een mooie collecte opbrengst zorgden tijdens de uitzenddienst. Ik ben hoe dan ook sprakeloos van dankbaarheid!

Richting eind augustus ben ik mijn huisje in Nijmegen gaan leeghalen en sorteren, de dag voor mijn uitzegendienst reed ik met een volgepropte fiat naar Puttershoek. Ooh en ondertussen was ik ook nog jarig... Maar nu woon ik tot de dag van mijn vertrek weer even lekker bij mijn ouders. 

Voor de uitzegendienst, die in de middag van 1 september plaatsvond, heb ik verder ook niet heel veel woorden. Het was zo bijzonder om mensen uit Nijmegen en Puttershoek samen te brengen tot eer van God en te delen in het avontuur dat voor me ligt! Wat een rijkdom om zoveel lieve familie en vrienden om me heen te hebben, ik ben jullie enorm dankbaar! Mocht je de dienst nog niet gezien hebben, raad ik je zeker aan om deze nog terug te kijken: https://www.kerkomroep.nl/#/kerken/21658.

Wat specifiek ook echt bijzonder was aan deze dienst, was het feit dat dominee Enrique aanwezig was! In Barcelona zal ik een deel van mijn tijd besteden aan werken in de kerk die hij samen met zijn vrouw is begonnen. Voordat ik hem kende of wist dat ik bij hem aan de slag kon, had hij al zijn vakantie geboekt naar Nederland en kwam het zo uit dat hij bij de dienst kon zijn. Zo was er voor zowel de gemeente uit Puttershoek als de mensen uit Nijmegen de gelegenheid om hem al een beetje te leren kennen en een klein beetje een beeld te krijgen bij waar ik terecht ga komen!

 
 
 
 

Ondertussen blijft er nog maar een week over voordat ik daadwerkelijk vertrek en heb ik tijd voor het inpakken van mijn dozen en koffers en het regelen van administratieve zaken zoals mijn uitschrijving uit Nederland en mijn inschrijving in Barcelona.

Wat ik specifiek ga doen zodra ik eenmaal daar ben, blijft nog een beetje de vraag. Maar ik zal sowieso de jongvolwassenen groep in de kerk van Enrique mogen coachen, ik hoop me praktisch in te gaan zetten voor daklozen en ook bij te dragen aan kruisbestuivingen van initiatieven binnen Barcelona en misschien zelfs wel tussen Barcelona en Nederland!

Voor nu houd ik de eerste nieuwsbrief hierbij, hoop ik dat jullie net zo nieuwsgierig zijn naar wat dit jaar zal brengen als ik en zeg ik:

Hasta la próxima!

 

Aanvullende gegevens